Zeszły rok spędziłam w Indiach gdzie poznałam mojego chłopaka, obywatela Indii. Wymyśliliśmy, że aby móc być razem, ja wrócę do Polski, znajdę pracę, po czym będę ubiegać się o jego zaproszenie. Jednakże teraz opcja z zaproszeniem nie wydaje się wcale prostą sprawą. Najprawdopodobniej mój chłopak nie dostanie wizy do Polski na dłużej jak 30 dni. Jak w okresie tego miesiąca czasu zadziałać, by móc go poślubić i zorganizować mu legalnie zezwolenie na zamieszkanie w Polsce? Czy to jest w ogóle możliwe?
Zakładając, iż faktycznie Pani chłopak uzyska wizę, która umożliwi mu przyjazd do Polski to najtrudniejszy element prowadzący do zawarcia związku małżeńskiego będziecie mieli Państwo za sobą. W dniu 1 maja 2014 roku weszła nowa Ustawa o cudzoziemcach, która m.in. wprowadziła obostrzenie w zakresie ubiegania się o zezwolenia na pobyt czasowy w Polsce w ten sposób, iż cudzoziemiec musi złożyć wniosek osobiście u właściwego wojewody.
Ustawa ta jednak wprowadziła również korzystne zmiany dla cudzoziemców. Mianowicie zgodnie z art. 98 Ustawy o cudzoziemcach zezwolenia na pobyt czasowy cudzoziemcowi można udzielić na wniosek cudzoziemca, jeżeli spełnia wymogi określone ze względu na deklarowany cel pobytu, a okoliczności, które są podstawą ubiegania się o to zezwolenie, uzasadniają jego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.
Zezwolenia na pobyt czasowy udziela się na okres niezbędny do realizacji celu pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie dłuższy jednak niż 3 lata.
Cudzoziemiec składa wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy osobiście, nie później niż w ostatnim dniu jego legalnego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli termin na złożenie wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy został zachowany i wniosek nie zawiera braków formalnych lub braki formalne zostały uzupełnione w terminie pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalny od dnia złożenia wniosku do dnia, w którym decyzja w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy stanie się ostateczna.
Już na tle poprzednio obowiązującej ustawy wskazywano, iż konkubinat jest powodem uzasadniającym wnioskowanie o udzielenie pobytu czasowego, w szczególności należy zwrócić uwagę na treść art. 8 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych wolności podpisanej w dniu 4 listopada 1950 r. w Rzymie. Prawo wjazdu cudzoziemca i pozostania na terytorium kraju nie są wprawdzie prawami zagwarantowanymi w Konwencji, ale rozstrzygając o tych prawach, państwo powinno uwzględniać prawa chronione przez Konwencję. Art. 8 EKPCz gwarantuje każdemu prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego. Przepis ten może mieć znaczenie, gdy odmawia się cudzoziemcom zezwolenia na pobyt, pomimo związków rodzinnych z cudzoziemcami lub obywatelami polskimi zamieszkującymi w Polsce. Co istotne definicja rodziny zawarta w konwencji jest o wiele szersza niż definicja zawarta w Ustawie o cudzoziemcach.
Ze względy, iż zawarcie związku małżeńskiego będzie wiązało się z koniecznością uzyskania postanowienia sądu zwalniającego cudzoziemca z przedstawienia zaświadczenia o braku przeciwskazań do zawarcia związku małżeńskiego, narzeczony koniecznie powinien zabrać z sobą aktualny akt urodzenia oraz zaświadczenie o stanie cywilnym.
Niezwłocznie po przyjeździe do Polski należy złożyć wniosek do sądu oraz wniosek do wojewody o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy.
