Praca

Obowiązkiem posiadania zezwolenia na zatrudnienie

Obowiązkiem posiadania zezwolenia na zatrudnienie objęci są cudzoziemcy będący członkami zarządów spółek, którzy zostają zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, umowy menedżerskiej czy umowy zlecenia, jak również ci, których stosunek członkostwa w zarządzie powstał z mocy aktu powołania spółki, bez nawiązania jakiejkolwiek formalnej umowy o sprawowanie zarządu czy pełnienie funkcji.

W dniu (…) listopada 2006 r. P. sp. z o.o. złożyło w Wojewódzkim Urzędzie Pracy w W. Filia w S. wniosek o przedłużenie zezwolenia na pracę cudzoziemca, obywatelki (…) M.G. w charakterze członka zarządu.
 
Jak wynika z akt sprawy, (protokół kontroli Wojewódzkiego Urzędu Pracy w W. Filia w S. z (…) lipca 2006 r.) M.G. posiadała zezwolenie na wykonywanie pracy przez cudzoziemca wydane przez Wojewodę Mazowieckiego w dniu (…) października 2005 r. na wykonywanie pracy w charakterze członka zarządu P. sp. z o.o. i pełniła tę funkcję na podstawie umowy o pracę z dnia (…) grudnia 2005 r.
 
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia (…) kwietnia 2007 r. nr (…) utrzymał w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia (…) stycznia 2007 r. nr (…) wydaną na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 5 i art. 87 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. 2004 r. Nr 141 poz. 1002 ze zm.) oraz § 4 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 lipca 2006 r. w sprawie trybu i warunków wydawania zezwolenia na pracę cudzoziemca (Dz. U. 2006 r. Nr 141 poz. 1002) o odmowie udzielenia przedłużenia zezwolenia na pracę cudzoziemcowi M.G.
 
Organ uzasadniając rozstrzygnięcie powołał się na fakt naruszenia przez pracodawcę prawa obowiązującego na terytorium RP wykazany w protokole kontroli z dnia (…) lipca 2006 r. przeprowadzonej w P. sp. z o.o. w dniach od (…) czerwca do (…) lipca 2006 r. Z protokołu tego wynika, że pracę bez zezwolenia Wojewody Mazowieckiego w okresie od (…) grudnia 2005 r. do (…) lipca 2006 r. w charakterze wiceprezesa zarządu P. wykonywał cudzoziemiec, obywatel (…) S.M. Również bez stosownego zezwolenia, pracę w charakterze członka zarządu wykonywał obywatel (…) K.A.
 
Minister wskazał, że zgodnie z przepisem art. 87 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium RP jeśli posiada zezwolenie na pracę wydane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy.
 
Jednocześnie wskazano na przepis § 4 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 lipca 2006 r. w sprawie trybu i warunków wydawania zezwolenia na pracę cudzoziemca, przewidujący wydanie decyzji odmownej w przedmiocie zezwolenia na pracę w przypadku naruszenia przez pracodawcę przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, stwierdzonego w wyniku przeprowadzonej kontroli, o ile od daty sporządzenia protokołu kontroli nie upłynął jeden rok.
 
Z przepisu art. 2 ust. 1 pkt 40 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy organ wywiódł, że wykonywanie pracy przez cudzoziemca oznacza zatrudnienie, wykonywanie innej pracy zarobkowej lub pełnienie funkcji w zarządach osób prawnych, które uzyskały wpis do rejestru przedsiębiorców na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. 2007 r. Nr 168 poz. 1186) lub są spółkami kapitałowymi w organizacji. Stwierdził, że w konsekwencji obowiązkiem posiadania zezwolenia objęci są zarówno cudzoziemcy będący członkami zarządów spółek, którzy zostają zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, umowy menedżerskiej lub umowy zlecenia, jak też ci których stosunek członkostwa w zarządzie powstał z mocy aktu powołującego spółkę bez nawiązania jakiejkolwiek formalnej umowy o sprawowanie zarządu czy pełnienie funkcji.
 
W skardze do Sądu, wniesionej w imieniu P. sp. z o.o., zakwestionowano zaskarżoną decyzję, zarzucając jej naruszenie art. 88 ust. 12 pkt 1 i art. 1 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i wniesiono o jej uchylenie.
 
Zdaniem wnoszącego skargę, powołane przez organ ustalenia kontrolne zawarte w protokole kontrolnym są niezgodne ze stanem faktycznym. Wyjaśniono, że wymienieni cudzoziemcy S.M. oraz K.A. zostali powołani w skład zarządu uchwałą wspólników do czasu nawiązania z nimi stosunku pracy, ewentualnie stosunku służbowego, umowy o pracę nakładczą, zawarcia umów na świadczone usługi na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, umowy o dzieło. Podkreślono, że spółka nie nawiązywała z wymienionymi cudzoziemcami tego rodzaju stosunku.
 
Skarżące P. uznało za nieuprawnioną i wykraczającą poza zakres podmiotowy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy interpretację przepisu art. 2 ust. 1 przyjmującą, że obowiązkiem posiadania zezwolenia na pracę (przyrzeczenia i przedłużenia) objęci są cudzoziemcy, których stosunek członkowstwa w zarządzie powstał z mocy aktu powołania samej spółki.
 
Wyrażono pogląd, że treść przepisu art. 1 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 2 ust. 1 pkt 43 i art. 2 ust. 1 pkt 11 tej ustawy, powoduje wyłączenie stosowania przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wobec cudzoziemców, którzy zostali powołani do składu zarządu do czasu nawiązania z nimi stosunku pracy, ewentualnie stosunku służbowego, umowy o pracę nakładczą, umowy na świadczone usługi na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, umowy o dzieło. Powołano się na orzecznictwo Sądu Najwyższego w tym względzie, wskazując, że w zakresie nawiązania pełnienia funkcji, przepisy Kodeksu pracy nie są wyłączone przez ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
 
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie. Odnosząc się do zarzutów skargi wskazano, że dokonana przez organ wykładnia pojęcia wykonywania pracy przez cudzoziemca jest zbieżna ze stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażonym w wyroku z 20 lipca 2005 r. II SA/Wa 736/2005. Natomiast powołane orzecznictwo SN nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania.
 
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
 
Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami prawa obowiązującymi w dacie jej wydania. Skarga analizowana pod tym kątem podlega oddaleniu, ponieważ zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem.
 
Podstawę materialnoprawną wydanych w rozpatrywanej sprawie decyzji stanowił przepis art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zgodnie z tym przepisem, cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada zezwolenie na pracę wydane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy. Z obowiązku tego są zwolnieni cudzoziemcy spełniający warunki wymienione w pkt 1-8 tego przepisu.
 
Stosownie do treści art. 88 ust. 2 powołanej ustawy, warunkiem wydania cudzoziemcowi zezwolenia na pracę jest wcześniejsze uzyskanie przez pracodawcę przyrzeczenia i uzyskanie przez cudzoziemca odpowiedniej wizy lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zezwolenia, o którym mowa w przepisach o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium RP. W przypadku, gdy cudzoziemiec posiada odpowiednią wizę lub zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wojewoda wydaje decyzję w sprawie zezwolenia na pracę (ust. 3).
 
Przyrzeczenie i zezwolenie wydaje pracodawcy wojewoda, uwzględniając sytuację na lokalnym rynku pracy oraz kryteria, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 2 (ust. 7). Przyrzeczenie i zezwolenie na pracę są wydawane na czas określony, dla określonego cudzoziemca i pracodawcy, na określone stanowisko lub rodzaj wykonywanej pracy (ust. 8).
 
Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 40 powołanej ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, wykonywanie pracy przez cudzoziemca oznacza zatrudnienie, wykonywanie innej pracy zarobkowej lub pełnienie funkcji w zarządach osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą. Zatem obowiązkiem posiadania zezwolenia na zatrudnienie objęci są cudzoziemcy będący członkami zarządów spółek, którzy zostają zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, umowy menedżerskiej czy umowy zlecenia, jak również ci, których stosunek członkostwa w zarządzie powstał z mocy aktu powołania spółki, bez nawiązania jakiejkolwiek formalnej umowy o sprawowanie zarządu czy pełnienie funkcji.
 
Zgodnie z § 4 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 lipca 2006 r. w sprawie trybu i warunków wydawania zezwolenia na pracę, gdy pracodawca naruszył przepisy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i naruszenie to zostało stwierdzone w wyniku przeprowadzonej kontroli, a od daty sporządzenia protokołu z kontroli nie upłynął 1 rok, to wydaje się decyzję o odmowie wydania zezwolenia.
 
Jak wynika ze sporządzonego w dniu (…) lipca 2006 r. protokołu kontroli przeprowadzonej w P. spółka z o.o., od (…) czerwca 2006 r. do (…) lipca 2006 r. cudzoziemiec, obywatel (…) S.M. w okresie od (…) grudnia 2005 r. do (…) lipca 2006 r. wykonywał pracę w charakterze wiceprezesa zarządu P. bez zezwolenia Wojewody Mazowieckiego. Pracę w charakterze członka zarządu, bez stosownego zezwolenia, wykonywał również cudzoziemiec, obywatel (…) K.A. Fakt ten stanowi naruszenie obowiązujących przepisów prawa przez wnioskujące o wydanie zezwolenia P. Fakt pełnienia funkcji w zarządzie spółki z o.o. przez wymienionych, organ ustalił jak wynika z protokołu kontroli, na podstawie wpisu dokonanego w dniu (…) grudnia 2004 r. do Krajowego Rejestru Sądowego nr (…) w Sądzie Rejonowym w L. XI Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego.
 
W zaistniałym stanie faktycznym należy stwierdzić, iż P. sp. z o.o. naruszyło normę prawną określoną przepisem art. 87 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 40 oraz art. 88 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Wobec powyższego, wniosek o przedłużenie zezwolenia na pracę cudzoziemca na terytorium RP, który wpłynął do Wojewody Mazowieckiego w dniu (…) listopada 2006 r., nie mógł zostać rozpatrzony pozytywnie. Zatem decyzję odmowną, opartą o treść przepisu § 4 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 lipca 2006 r. w sprawie trybu i zasad wydawania zezwolenia na pracę cudzoziemca, należy uznać za zgodną z obowiązującym prawem.
 
Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 151 w związku z art. 132 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji wyroku.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Artykuły z tej kategorii

Masz pytania? Zapytaj prawnika.