InneŚlub z cudzoziemcem

Ślub z cudzoziemcem

Coraz więcej obywateli Polski postanawia zawrzeć związek małżeński z cudzoziemcami(kami). W niniejszym artykule przybliżymy procedurę związaną z zawarciem takiego związki w polskim Urzędzie Stanu Cywilnego – niestety często nie jest to procedura prosta.   Zgodnie z Ustawą z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy małżeństwo zostaje zawarte, gdy mężczyzna i kobieta jednocześnie […]

Coraz więcej obywateli Polski postanawia zawrzeć związek małżeński z cudzoziemcami(kami). W niniejszym artykule przybliżymy procedurę związaną z zawarciem takiego związki w polskim Urzędzie Stanu Cywilnego – niestety często nie jest to procedura prosta.
 
Zgodnie z Ustawą z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy małżeństwo zostaje zawarte, gdy mężczyzna i kobieta jednocześnie obecni złożą przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego oświadczenia, że wstępują ze sobą w związek małżeński.
 
Małżeństwo zostaje również zawarte, gdy mężczyzna i kobieta zawierający związek małżeński podlegający prawu wewnętrznemu kościoła albo innego związku wyznaniowego w obecności duchownego oświadczą wolę jednoczesnego zawarcia małżeństwa podlegającego prawu polskiemu i kierownik urzędu stanu cywilnego następnie sporządzi akt małżeństwa. Gdy zostaną spełnione powyższe przesłanki, małżeństwo uważa się za zawarte w chwili złożenia oświadczenia woli w obecności duchownego.
 
Zgodnie natomiast z art. 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego osoby zamierzające zawrzeć małżeństwo powinny złożyć lub przedstawić kierownikowi urzędu stanu cywilnego dokumenty niezbędne do zawarcia małżeństwa, określone w odrębnych przepisach.
 
Jeżeli otrzymanie dokumentu, który osoba zamierzająca zawrzeć małżeństwo jest obowiązana złożyć lub przedstawić kierownikowi urzędu stanu cywilnego, napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody, sąd może zwolnić tę osobę od obowiązku złożenia lub przedstawienia tego dokumentu.
 
[wazne]Małżeństwo przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego nie może być zawarte przed upływem miesiąca od dnia, kiedy osoby, które zamierzają je zawrzeć, złożyły kierownikowi urzędu stanu cywilnego pisemne zapewnienie, że nie wiedzą o istnieniu okoliczności wyłączających zawarcie tego małżeństwa. Jednakże kierownik urzędu stanu cywilnego może zezwolić na zawarcie małżeństwa przed upływem tego terminu, jeżeli przemawiają za tym ważne względy.[/wazne]
 
Zgodnie z art. 54 Ustawy z dnia 29 września 1986 roku Prawo o aktach stanu cywilnego osoba zamierzająca zawrzeć małżeństwo jest obowiązana:
  1. przedstawić dokument stwierdzający tożsamość oraz złożyć odpis skrócony aktu urodzenia, a także dowód ustania lub unieważnienia małżeństwa, jeżeli pozostawała poprzednio w związku małżeńskim, albo nieistnienia małżeństwa, jeżeli postępowanie o ustalenie nieistnienia małżeństwa toczyło się wobec tej osoby;
  2. złożyć pisemne zapewnienie, że nie wie o istnieniu okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa;
  3. złożyć zezwolenie na zawarcie małżeństwa, jeżeli tego wymagają przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
 
Nadto cudzoziemiec zamierzający zawrzeć małżeństwo jest obowiązany złożyć kierownikowi urzędu stanu cywilnego dokument stwierdzający, że zgodnie z właściwym prawem może zawrzeć małżeństwo. Jeżeli otrzymanie dokumentu napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody, sąd w postępowaniu nieprocesowym na wniosek cudzoziemca może go zwolnić od złożenia dokumentu. W postępowaniu o zwolnienie cudzoziemca od złożenia dokumentu sąd na podstawie właściwego prawa ustala, czy osoba ta może zawrzeć małżeństwo.
 
Warto w tym miejscu wskazać, iż w przypadku cudzoziemca posiadającego obywatelstwo dwóch lub więcej państw, możność zawarcia małżeństwa ocenia się na podstawie prawa tego państwa, z którym jest on najściślej związany – art. 2 § 2 Ustawy z dnia 12 listopada 1965 roku Prawo prywatne międzynarodowe.
 
Prawna możność zawarcia małżeństwa oznacza – jak to przyjmuje doktryna polska – wszelkie przesłanki, od których zależy ważne zawarcie małżeństwa. Oceniając prawną możność zawarcia małżeństwa przez cudzoziemca, należy mieć na względzie przeszkody przewidziane w jego prawie ojczystym. Można je zaliczyć do 3 grup:
  1. identyczne z przewidzianymi w prawie polskim (pozostawanie w związku małżeńskim, pokrewieństwo, powinowactwo, istnienie stosunku przysposobienia, choroba psychiczna lub niedorozwój psychiczny, brak wymaganego wieku),
  2. przeszkody nieznane prawu polskiemu, np. tzw. czas wdowi – zakaz zawierania małżeństwa przez kobiety w ciągu pewnego czasu po ustaniu małżeństwa,
  3. przeszkody nieznane prawu polskiemu i sprzeczne z podstawowymi zasadami polskiego porządku prawnego (zakaz zawierania małżeństw z powodu różnicy rasy, różnic wyznaniowych).
 
Ustawodawstwo niektórych krajów zakazuje zawierania związków małżeńskich z obcokrajowcami. Jednakże w takich sytuacjach będzie miał zastosowanie art. 6 Ustawy Prawo prywatne międzynarodowe – prawa obcego państwa stosować nie można, jeżeli jego stosowanie miałoby skutki sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
 
[orzeczenie]Uchwałą składu 7 sędziów z 20 stycznia 1983 r. (III CZP 37/82, LexPolonica nr 347967, OSNCP 1983, nr 8, poz. 107), Sąd Najwyższy uchwalił i postanowił wpisać do księgi zasad prawnych następującą zasadę: „Zakaz zawierania małżeństw z cudzoziemcami, przewidziany przez prawo ojczyste wnioskodawcy, sam przez się nie stanowi przeszkody do zwolnienia go przez sąd od złożenia kierownikowi urzędu stanu cywilnego dowodu zdolności do zawarcia małżeństwa według tego prawa” (art. 46 ust. 1 prawa o aktach stanu cywilnego. z 1955 r. – obecnie art. 56 ust. 1 prawa o aktach stanu cywilnego., art. 6 prawa prywatnego międzynarodowego.).[/orzeczenie]
 
Sąd Najwyższy uznał, iż zasadą jest, że ryzyko odmowy uznania takiego małżeństwa poza granicami państwa, w którym zostało zawarte, ponoszą nupturienci; postanowienie pozytywne powinno być regułą w sytuacji, gdy zebrany materiał usprawiedliwia domniemanie, że narzeczeni zamierzają zamieszkać w Polsce albo na obszarze państwa trzeciego, nieupośledzającego kobiety w małżeństwie. Oznacza to, że przeszkoda do omawianego zwolnienia może wynikać nie tylko z wyraźnych przepisów obcego prawa, ale również z okoliczności danej sprawy.
 
W świetle przedstawionej zasady prawnej przyjąć należy, że postanowienia sądów zwalniające cudzoziemców od obowiązku złożenia kierownikowi urzędu stanu cywilnego dokumentu stwierdzającego możność zawarcia małżeństwa według prawa ojczystego powinny być bez zastrzeżeń przyjmowane od nupturientów. Wszelkie obwarowania dodatkowe przepisami państw obcych przestają obowiązywać w przypadku złożenia takiego postanowienia sądu.
 
Prawo ojczyste cudzoziemców wielu państw przewiduje wydawanie zaświadczeń o możności prawnej zawarcia małżeństwa z wymienioną w świadectwie osobą, z którą małżeństwo ma być zawarte. Dokumentem takim jest dokument urzędowy, wydany przez właściwy organ krajowy obcego państwa albo też przez placówkę dyplomatyczną lub konsularną obcego państwa w Polsce, po uprzednim ustaleniu, że obce prawo zezwala na wydanie zaświadczenia o możności prawnej zawarcia małżeństwa swojemu przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub konsularnemu.
 
Dokument ten w zasadzie nie wymaga legalizacji przez polską placówkę konsularną lub dyplomatyczną, stosownie do umów o obrocie prawnym zawartych przez Polskę z obcymi państwami, także zgodnie z postanowieniami art. 1138 kodeksu postępowania cywilnego, który stanowi, iż zagraniczne dokumenty urzędowe mają moc dowodową na równi z polskimi dokumentami. Legalizacji wymagają jedynie dokumenty, które wywołują wątpliwości co do ich autentyczności. Kierownik urzędu stanu cywilnego może zatem żądać uwierzytelnienia dokumentu wyłącznie wówczas, gdy zaprzecza jego autentyczności.
 
W każdym razie za dokument stwierdzający możność zawarcia małżeństwa według przepisów obcego prawa nie można uznać oświadczenia cudzoziemca, złożonego w obcej placówce konsularnej lub dyplomatycznej w Polsce, o tym, że nie pozostaje w związku małżeńskim i że nie jest mu znana żadna przeszkoda do zawarcia małżeństwa z określoną w tym oświadczeniu osobą.
 
Nasz biuro pośredniczy w skompletowaniu wszelkich niezbędnych dokumentów w celu zawarcia związku małżeńskiego z obcokrajowcem – koszt usługo waha się od 1 000 zł do 2 000 zł.

Komentarze do wpisu

  1. Ewa Pisze:

    Witam! Jestem w zwiazku malzenskim z obywatelem Egitu i na chwile obecna przebywamy oboje w Egipcie. W jaki sposob moj maz moze przyleciec do Polski? Miejscem docelowym Polska nie bedzie (w przyszlosci, jako ze panujemy inny kraj na dolecowe zamieszkanie), niemniej to jest nasz punkt wyjscia.

  2. Dariusz Pisze:

    Mam pytanie,mam zamiar orzenic się z kobietą z Uzbekistanu.Jestem obywatelem polski zamieszkałym na stałe w Hiszpanii.Czy jest wymagany jakiś pobyt minimalny włącznie z zameldowaniem mojej przyszłej żony w Polsce?Czy jest jakieś przeciwwskazania żebym dokonał związku małżeńskiego, cywilnego w Polsce?

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Artykuły z tej kategorii

Masz pytania? Zapytaj prawnika.